Κάτω στα δασιά πλατάνια, στην κρυόβρυση, κάθονταν δυο παληκάρια και μια λυγερή. Κάθονταν και 'τρώγαν και πίναν και την ξέταζαν:

- Διαμαντούλα τι ΄σαι τέτοια, τέτοια κίτρινη; Μήπως ίσκιος σε πατάει, μήπως φάντασμα;

- Μήτε ίσκιος με πατάει, μήτε φάντασμα,με πατάει το παληκάρι τα μεσάνυχτα.